Pos-it:
recién me atreví a escribir este poema, más o menos rimado.
Elijo Curarme.
non iam illud quaero, contra me ut diligat illa,
aut, quod non potis est, esse pudica velit:
ipse valere opto et taetrum hunc deponere morbum
(No pretendo ya que ella retribuya mi amor, ni que,
puesto que no es posible, quiera ser honesta.
Elijo curarme yo y hacer a un lado esta funesta enfermedad)
Catulo
sino fuera por la memoria evanescente
de tus piernas en ristre
sobre el revuelto campo de las sábanas
el humor belicoso
que no extirpo de mis entrañas
sería sólo el recuerdo fatigoso
de pasadas hazañas
más no pienses que me tiene
prisionero tu añoranza
es solo que lavado por la tormenta
en mi suelo no queda esperanza
que reviva del fuego la ficción de tu cuerpo
mientras mi cuerpo descanse de tu roce
no habrá reposo para mi mente
que será de lo que en ti crece y desconoce
nada más que criatura penitente
si esta separación entre la realidad
y el deseo condicionara mi vida
no habría mayor ambigüedad
que si fuera satisfecho sin brida
éste apetito por la inaplazable
contundencia de tu carne
Islas.
No hay comentarios.:
Publicar un comentario